Auteur: admin
Boek over de scheepswerf in Millingen
Sommige ouders zouden nog geen cavia mogen opvoeden
Middenstandsdochter Mart Damen (1947) doet haar afkomst eer aan in deze autobiografische bundel. Ze laat kijken in de winkel waar haar jeugd zich heeft afgespeeld en legt producten in de etalage in de vorm van gedichten. Geen rijmende gedichten, daar houdt ze niet zo van. Sterker nog, tot voor kort had ze nog nooit een gedicht geschreven. Dan volgt zij de cursus “Dichter op de koffie” waardoor de dijken doorbreken en herinneringen op papier komen aan geboortes, armoede, familiegeheimen, scholing, werk en moederschap. Neergeschreven in de herfst van haar leven, behoedzaam, overdacht, met humor en soms vilein.
Samenvatting
Zoals menig dochter heeft de auteur jarenlang een haat-liefde verhouding gehad met haar moeder. In de vroegste jeugd overheerst liefde. Moeders maken fouten, soms zulke ernstige dat haat kan overheersen. Dan wordt de dochter zelf moeder en oma en wordt ze uitgedaagd om verder te kijken dan haar eigen leed. Het eerste deel, het Elfde Gebod, neemt je mee in zowel de jeugdervaringen van de auteur als van haar Moeder, gevolgd door de wonderlijke vondst van het ‘dichten’.
Deel II, Wetende Getuige, laat zien hoe de jeugdervaringen hun uitwerking hebben op de rest van haar leven. Daarbij schuwt de auteur niet haar eigen rol als dochter en als moeder op de korrel te nemen. Zo komt liefde terug.
Met dank voor de genoten opvoeding.
Beeldvorming
Weet U
ik heb het niet over mijn Moeder.
Ik heb het over mijn beeld van haar.
Ik ken haar niet.
U kent haar niet.
Niemand kent haar.
Zij kende zichzelf niet.
Ze was zichzelf niet.
Heeft nooit zichzelf kunnen zijn.
Genre: Gedichten
Omvang: 12,5 cm x 20 cm
ISBN: 978-94-638-9184-4
Aantal pagina’s: 138
Prijs: € 19,50
incl. verwerk- en verzendkosten naar Nederland en België
Opening Bossche expositie dichter op de koffie
Utrechtse oogst dichter op de koffie
De oogst van dichter op de koffie in Utrecht afgelopen zomer is te zien in dit filmpje. Kijk en geniet!
Nieuws: Dichter op de koffie
Het nieuwste project van Vleugelmoer is deze zomer begonnen in Utrecht, de expositie is daar van start gegaan. De volgende schrijfbijeenkomsten vinden plaats in ‘s-Hertogenbosch, Velp en Den Haag. We willen graag zoveel mogelijk ouderen aan de poëzie brengen: samen lezen, zelf schrijven, vertellen, bespreken en verspreiden. Zodat ouderen van zich laten horen in hun wijk, hun gemeente en in het land.
Kent u of bent u een 65+ er die daar wel zin in heeft? Neem gerust contact op. Bedenk: Toyo Shibata begon pas met dichten toen ze de 90 al gepasseerd was en zij schreef een bestseller. Al bereik je nooit hetzelfde, op de weg daarnaartoe is een hoop te beleven.
[contact-form][contact-field label=”Naam” type=”name” required=”true” /][contact-field label=”E-mailadres” type=”email” required=”true” /][contact-field label=”Bericht” type=”textarea” /][/contact-form]
Korte film Toyo Shibata-project
De gedichten van de deelnemers aan het project ‘Kent u Toyo Shibata al?’ zijn ondertussen te zien geweest in de bibliotheek in Utrecht en Groesbeek, ze zijn te zien bij het OBG in Nijmegen en bij de Schutse in Lopik. Vanaf 2 maart zullen ze te zien zijn bij Duinhage in Den Haag. In dit filmpje is een selectie van de gedichten te zien samen met beelden van Toyo Shibata.
Staal heeft de toekomst!
‘Wát de werf in verderf, schepen blijven varen. Hier lag ons hele leven, van voor- tot achtersteven.’
Scheepswerf Bodewes bepaalde een eeuw lang het sociale leven in Millingen maar sloot in 2013 de poort. In een theaterproject van Stichting Vleugelmoer, geregisseerd door Marga Arents, komen op zeer originele manier vele facetten van een eeuw sociale geschiedenis van Millingen aan de Rijn tot leven.
Telkens wordt een scene uit de geschiedenis van de werf en het dorp Millingen gespeeld. Van de noodgedwongen ontslagen tijdens de crisis in de dertiger jaren tot de evacuatie van de werf bij het hoogwater in 1995 en de uiteindelijke sluiting van de werf in 2013.
Denkbeeldige camera
Het knappe aan deze voorstelling is de prachtige wijze waarop een doorlopende verhaal- en actielijn door deze tableaux vivants geweven is. Een denkbeeldige camera volgt de hoofdactie met sprekende acteurs, die zich voortdurend verplaatst over en tussen de locaties: van de directiekamer, waar in zware tijden moeilijke beslissingen moeten worden genomen, naar de werkvloer, waar genageld, gelast en getakeld wordt en waar schepen te water worden gelaten, naar de kerk waar de pastoor wijst op de goede zeden en de huwelijkse plichten van de vrouw.
Veranderende tijden
We zien ook hoe tijden veranderen. Nagelen wordt lassen. De kranen en de schepen worden groter. Bouwen van schepen wordt afbouwen van casco’s. Het wekelijkse loonzakje verdwijnt. De prikklok doet zijn intrede, net als de eerste vrouw op de werkvloer. En we zien hoe mensen reageren op al deze veranderingen. Bijvoorbeeld hoe een sociale ondernemer het moeilijk heeft met de opkomst van de vakbonden. Hoe mensen die voorgingen in de strijd voor arbeidersrechten -als puntje bij paaltje kwam- vaak in de steek gelaten werden door collega’s die thuis vele monden te voeden hadden en toch maar eieren voor hun geld kozen. De reuring die een vrouw op de werkvloer veroorzaakte.
Drie voorstellingen voor een driemaal uitverkochte O.E.V. zaal in Millingen. Twee uur lang boeiend theater dat vele herinneringen opriep aan de werf bij degenen die deel uitmaakten van deze geschiedenis, en herkenning bij degenen die deel uitmaakten van een parallelle geschiedenis.
Scheepswerf Bodewes leeft (weer)!
Bekijk de recensie op de pagina van Ugenda